Is God alleen maar goed?

“Wij accepteren het goede van God, moeten we dan niet ook het kwade accepteren?” (Hi 2:10).

Dat God ook maar iets te maken zou kunnen hebben met het kwaad spreekt ons tegen. Job laat echter duidelijk blijken dat hij ook het kwaad van God accepteert. En de beoordeling hiervan is: “In dit alles zondigde Job niet met zijn lippen”. Het is dus zo klaar als een klontje dat hij God niets verkeerds heeft toegerekend. Maar hoe kunnen we dit begrijpen?

Veel Christenen denken dat “God alleen goed is” en dat Hij niets met het kwaad te maken heeft. Jezus zegt het net iets anders. Want hij zegt: “Alleen God is goed” (Luc 18:18-19). Dat is een belangrijk verschil.

Veel Christenen denken dat “God alleen goed is” en dat Hij niets met het kwaad te maken heeft.

Job weet, net als alle bijbelschrijvers, dat zonder uitzondering alles van God is (Hi 1:21, Hi 2:10, Joh 1:3, Rom 11:36, Kol 1:16). Dat zegt eigenlijk alles. De profeet Jesaja getuigt duidelijk dat God het kwaad* heeft geschapen (Js 45:7.). *scheppen = hb. bara), zoals Hij ook de vernietiger tot verderf schept (Jes 54:16).

Misschien is het niet zo verstandig om God onmiddellijk “van alle kwaad” te willen vrijspreken, hoewel Hem niets “kwaads” kan worden toegerekend. Laten we een paar stappen terug doen en proberen de verklaring te begrijpen. Naar mijn mening zeggen de bijbelschrijvers dat niets is uitgesloten van Gods handelen. De Bijbelschrijvers maken geen voorbehoud. Laten we dus geen voorbehoud maken waar de Bijbel dat niet doet.

Het is een uitdrukking van vertrouwen, van kennis over Gods aard en werk, wanneer we vol vertrouwen alles in Zijn handen overlaten. God laat zich als het ware niet van Zijn stuk brengen door het kwaad, omdat het nooit buiten Zijn rechtsgebied valt – en dat is precies wat het boek Job laat zien. De heilsgeschiedenis gaat er dus nooit over of het kwaad verslagen is, maar hoe onze God en Vader dit bereikt.

Job komt aan het einde van het boek tot het besef “dat U alle dingen kunt en dat geen plan voor U onmogelijk is” (Job 42:2). Jobs vragen en onzekerheid veranderden in vertrouwen en zekerheid.

Empathie

Empathie is “het vermogen van een persoon om een andere persoon van buitenaf (zonder persoonlijke grenzen te overschrijden) zo holistisch mogelijk te begrijpen, om hun gevoelens te begrijpen zonder ze echter noodzakelijkerwijs te hoeven delen, en om zo duidelijk te worden over hun begrip en acties (Wikipedia).

Als al deze vreselijke dingen zijn gebeurd, komen drie vrienden van Job op bezoek:

“De drie vrienden van Job nu hadden gehoord van al het ongeluk dat over hem gekomen was. Toen kwamen ze, ieder uit zijn eigen plaats: Eliphaz van Teman, en Bildad van Shuach, en Zofar van Naamah. En ze spraken af samen te gaan om hem hun medeleven te betuigen en hem te troosten. Maar toen ze hun ogen van ver ophieven, herkenden ze hem niet meer. Toen verhieven zij verhieven hun stem, en weenden, en zij scheurden ieder zijn bovenkleed en strooiden stof naar de hemel op hun hoofden. En zij zaten met hem op de aarde, zeven dagen en zeven nachten. En niemand sprak een woord tot hem, want zij zagen dat de pijn zeer groot was.”
Hoi 2:11-13

De drie vrienden van Job tonen veel sympathie voor Jobs lijden. Het ontroert ze. Ze zijn empathisch. Ten eerste beweegt het hen heel praktisch in de richting van Job. Ze gingen samen op weg. Als ze zien wat er van Job geworden is, zijn ze geschokt. En uiteindelijk, toen ze zich realiseerden hoe groot de pijn was, spraken ze geen woorden meer, zaten bij hem en waren zeven dagen stil bij Job, want ze zagen dat zijn pijn erg groot was.

“Een vriend heeft altijd lief, en als een broeder in nood is hij geboren.”
Spr 17:17

In de gemeenschap

Mededogen voor anderen heeft ook een plaats in de gemeenschap. En in alle levenssituaties:

“Het is zich verheugen met de vreugdevollen en snikken met de snikken.”
Rom 12:15

“En of één lid lijdt, alle leden lijden mee; of één lid wordt verheerlijkt, alle leden verheugen zich mee.”
1Cor 12,26

Empathie wordt altijd beleefd, is altijd praktisch en kan goed zonder woorden. Zoals vetgedrukt in de Bijbelpassage over Job hierboven, gaat het allemaal over “activiteiten”, over een actieve houding, zelfs als je stil zit en wacht.

Jezus

De Zoon van God is empathisch, zoals God zelf empathisch is. Er zijn verschillende voorbeelden uit het leven van Jezus. Het kortste vers in de Bijbel bestaat uit slechts twee woorden: “Jezus weende” (Joh 11:35). Het was een uiting van een sterke emotie. Lazarus, een vriend van hem, een broer van Martha, was gestorven.

Empathie leeft niet alleen in deze twee woorden, maar ook praktisch in wat er daarna gebeurde. Hij die zojuist zei “Ik ben de opstanding en het leven” (Joh 11:25) spreekt voor het graf van Lazarus:

“Lazarus, kom tevoorschijn, kom tevoorschijn! Toen kwam de overledene naar buiten, zijn voeten en handen in grafdoeken gewikkeld en zijn gezicht gebonden met een zweetdoek. Jezus zei tegen hen: Maak hem los en laat hem gaan!”
Johannes 11:43-44

In overdrachtelijke zin: empathie engageert, geeft leven en nieuwe vrijheid.

Verdieping

Vragen voor gezamenlijke uitwisseling:

• Als ik empathie wil geven, waar wil ik dan naar zoeken?
• Als ik een vriend wil zijn, waar moet ik dan op letten?
• Wat leert ons dit over de aard van God?
• Heeft God alles voor jou in Zijn handen? Wat kun je leren van het verhaal van Job?
• Kunnen we zelf sommige dingen misschien alleen door ervaring bevatten?
• Ken je onzekerheden in het leven? Hoe ga je ermee om?