Het idee van een “zondeval” is wijdverspreid. Zo wordt van een voorheen onberispelijk hemels wezen gezegd dat hij in opstand is gekomen tegen God en dus in zonde is gevallen. Deze visie is vreemd aan de Bijbel. Hierover zijn al verschillende bijdragen geschreven. Dit artikel gaat over duidelijke uitspraken over het feit dat de redder (gr. diabolos, of verwarringswerper) vanaf het begin “echt slecht” was.

Een gesprek met de schriftgeleerden

Jezus was eens ‘s morgens vroeg in de tempel (Johannes 8:2). Toen kwamen bij Hem schriftgeleerden en Farizeeën met een vrouw die op overspel betrapt was. Moeten ze nu gestenigd worden, zoals Mozes gebood (Joh 8:3-5)? Ze deden dit om een reden te vinden om Jezus te beschuldigen (Joh 8:6).

Dan ontstaat er een gesprek tussen Jezus en de schriftgeleerden en Farizeeën. Het is een spannend debat waar je veel van kunt leren. Ik zal een deel van de tekst overslaan, zodat we bij de verklaring over het verzet kunnen komen. Dit is de inleiding:

[Jesus:] “Je doet de werken van je vader.”
[Die Schriftgelehrten und Pharisäer:] Zij antwoordden Hem: “Wij zijn niet in ontucht verwekt; wij hebben één Vader, God!”

Jezus zei tegen hen: “Als God jullie Vader was, zouden jullie Mij liefhebben, omdat Ik uit God ben voortgekomen en hier van Hem ben gekomen, want Ik ben niet uit Mijzelf gekomen, maar Hij heeft Mij uitgezonden. Waarom herkennen jullie Mijn taal niet? Omdat je Mijn Woord niet kunt horen! (Jer 6:10).

Jij bent van de Vader, de verzetpleger, en je wilt handelen naar de verlangens van je vader. Hij was een mensenmoordenaar vanaf het begin en heeft niet in de waarheid gestaan, want er is geen waarheid in hem.
Johannes 8:41-44

Het gesprek met de schriftgeleerden en Farizeeën ging over de bewering dat zij God als vader hadden. Zelfingenomenheid spreekt als volgt. Jezus gaat deze zelfbeoordeling en overmoed tegen door niet God maar Satan hun vader te noemen. We hebben het hier dus over vergelijkingen.

In het Nieuwe Testament wordt zowel het Hebreeuwse “Satan” als het Griekse“diabolos” gebruikt. Etymologisch kan diabolos afgeleid zijn van dia (door) en bolos (gooien), wat geïnterpreteerd kan worden als doorwerper (of verwarringswerper) of tegenwerper. Het zijn twee woorden uit twee verschillende talen, die op dit moment allebei door Jezus gebruikt worden om hetzelfde uit te drukken.

Een man-killer vanaf het begin

Satan was “een mensenmoordenaar vanaf het begin”. Deze uitspraak verduidelijkt in gesprekken dat de houding van de Farizeeën en Schriftgeleerden een verkeerde oorsprong had. De vergelijking kan alleen werken als de redder het vanaf het begin bij het verkeerde eind had.

Niet alleen is er geen bewijs in de Bijbel dat deze figuur ooit een lichtwezen was (er zijn al weerleggingen van Ezechiël 28 en Jesaja 14), maar hier wordt duidelijk gesteld dat de opstandeling vanaf het begin een mensenmoordenaar was.

Er is geen moreel goede start van de verzetsstrijder. Niet in de Bijbel. Deze verhalen bestaan in vele tradities, maar ze zijn in tegenspraak met alles wat er over hen in de Bijbel te vinden is. Dit kan hier bijzonder goed gezien worden in Johannes 8:44.

De verzetsstrijder stond niet in de waarheid

Jezus vult de eerste uitspraak aan met een herhaling op een andere manier. Hij zegt: “Dezelfde … heeft niet in de waarheid gestaan, want er is geen waarheid in hem” (Joh 8:44). De doctrine van de vermeende val van Satan beweert dat Satan ooit een stralend wezen was, met een onberispelijke reputatie. Het is alleen door de “zondeval” dat de Satan van vandaag en de Opstander zouden zijn ontstaan. Deze veronderstelling botst met de uitspraak van Jezus. Er is geen waarheid in de Widerwirker en die is er ook nooit geweest.

In zijn eerste brief schrijft Johannes:

“De verzetsstrijder zondigt vanaf het begin.”
1Joh 3,8

Degenen die dit willen herinterpreteren zullen waarschijnlijk proberen om het begin in verband te brengen met het vermeende “kwade begin” van Satan. Hij zou dan eerder een “goed begin” hebben gehad, dat later een tweede “kwaad begin” veroorzaakte door de zondeval. Dit is een poging om deze duidelijke uitspraken te ondermijnen.

Nuchter bekeken laat de Schrift zelf (zonder traditie) maar één conclusie toe: de tegenwerker zondigt vanaf het begin. Er staat nergens (!) in de Bijbel dat Satan ooit een lichtwezen was en later in zonde viel. Zulke dingen moeten eerst in de Schrift gelezen worden door eisegese voordat ze er weer uit gelezen worden. Johannes daarentegen is heel direct: er is geen waarheid in hem en die is er ook nooit geweest.

Satan, God en de hel

De val van Satan vervult een bepaalde rol als idee. We moeten ons hiervan bewust worden als we de theologische knoop hier willen ontwarren. Het uitgangspunt is dat God boven alles staat. Alles is van Hem, door Hem en tot Hem (Rom 11:36). Niets is vrijgesteld – zelfs Satan niet.

Daarom kunnen we ook met geloof erkennen dat God het kwaad schept (Js 45:7), en de verderver tot verderf brengt (Js 54:16). Hij werkt alle dingen naar de raad van Zijn wil (Ef 1:11). Dit zou alle problemen oplossen en het lijkt mij een consistente bevinding in alle Bijbelboeken.

De val van Satan verschijnt alleen in een bepaalde context, die van de doctrine van hemel en hel. Dat is waar het nodig is. De functie van deze leer is deze: Het bevrijdt God van de verantwoordelijkheid voor het kwaad. Dit is opnieuw een noodzaak omdat mensen ten onrechte aannemen dat God “alleen maar goed” is. Er is een dualistisch beeld van God gecreëerd, met God als de “goede God” en Satan als de “slechte God”. God is echter niet “alleen goed”, maar het is eerder zo dat “alleen God goed is”. Dat is iets anders.

De doctrine van de hel is niet alleen een duister hoofdstuk in het christelijke denken, maar het is ook een verwijt aan God. Er staat dat God het allergrootste deel van de mensheid voor eeuwig in leven zal houden, alleen om hen in de hel te kwellen. Het is een verschrikkelijk beeld van God, waar de Bijbel niets van weet. Nu zou men God van elke schande willen bevrijden en heeft daarvoor verschillende hulpleringen nodig. De doctrine van de val van Satan is er daar één van. De doctrine van de absolute vrije wil is een andere steun.

Vooral de doctrine van de val van Satan wil de oorsprong van het kwaad van God op Satan leggen, terwijl de doctrine van de Vrije Wil de verantwoordelijkheid voor de hel van God naar de mens wil verschuiven. Deze twee leerstellingen worden rechtstreeks door de Bijbel weerlegd. Het zijn vreemde gedachten die in de Schrift worden geïnterpreteerd. Beide leerstellingen worden duidelijk tegengesproken, zoals bijvoorbeeld in dit artikel wordt aangetoond, dat Satan vanaf het begin een probleemgeval was.

Als we verkeerde aannames corrigeren, krijgen we meer vertrouwen in Gods werk. We erkennen ook eenvoudiger het goede einde, dat God eens alle mensen redt (1Tim 4,10), rechtvaardigt (Rom 5,18), levend maakt (1Cor 15,22) en het hele universum tot wederzijdse verzoening leidt door vrede te stichten door het bloed van het kruis (Kol 1,20). Waarom is het makkelijker om bijbelse uitspraken te herkennen? Omdat God 100% de leiding heeft en Hij het kan. Want in Christus werkt Hij naar dit doel toe. Want zelfs het kwaad, zelfs Satan, zelfs alle ellende van deze wereld, onrecht en dood, zal op een dag vervangen worden door Zijn gerechtigheid en leven.

Dat is het doel. Dat is waar het naartoe gaat. Dat is mijn God. Ik vertrouw hem tot op de letter.