De wederopstanding van Jezus behoort tot de kern van het evangelie

De apostel Paulus beschrijft het als volgt:

“Maar ik maak u, mijn broeders, het evangelie bekend,

• • die ik jullie heb verkondigd,
  • die je ook hebt geaccepteerd,
  • waarin jij ook staat,
  • waardoor jullie ook gered zullen worden als jullie vasthouden aan het evangelie in de uitdrukkingsvorm waarin ik het jullie verkondigd heb, behalve als jullie alleen in schijn geloven.

Want in de eerste plaats heb ik jullie overgeleverd wat ik zelf ook heb ontvangen:

• • dat Christus voor onze zonden stierf (volgens de Schriften),
  • dat Hij begraven werd,
  • dat Hij op de derde dag werd opgewekt (volgens de Schriften).”

1Cor 15,1-4

Dit zijn de kernpunten van het evangelie zoals Paulus het verkondigde. Dit is anders dan het Evangelie van het Koninkrijk dat Jezus in de Evangeliën verkondigt. Hij kwam naar Israël vanwege de beloften aan de vaderen (Rom 15:8) en predikte uitsluitend aan Israël (Mt 15:24). Dat was vóór het kruis. De focus lag op het naderende koninkrijk van de hemel (Mat 4:17), dat de profeet Daniël aan het volk Israël had voorspeld (Dan 2:44; Dan 7:27).

Toen Jezus werd gedood, was dat met de bedoeling om Hem te verwijderen. Niemand verwachtte dat Jezus uit de dood zou opstaan. Alles werd in het werk gesteld om ervoor te zorgen dat een dergelijk verhaal niet kon ontstaan. Als men had geweten welke problemen een wederopstanding met zich mee zou brengen en welke beslissende rol deze ontwikkeling zou spelen in Gods handelen, dan zou men Jezus waarschijnlijk niet hebben gedood. Paulus schrijft later:

“Maar wij spreken wijsheid onder de rijpe mensen, maar geen wijsheid van deze aeon, noch van de heersers van deze aeon, die zullen worden weggestuurd. Maar we spreken over Gods wijsheid in een mysterie, het verborgene dat God vóór de eonen heeft voorbestemd voor onze glorie. Deze wijsheid is door geen van de superieuren van dit tijdperk erkend. Want als ze dit geweten hadden, zouden ze de Heer van de heerlijkheid niet gekruisigd hebben.”
1Cor 2,6-8

De bedoeling om Jezus uit de weg te ruimen was door de opstanding gedwarsboomd. De apostelen “waren getuige van zijn opstanding” (Handelingen 1:22). Dat is nieuw. Het koninkrijk voor Israël kwam op de achtergrond (Handelingen 1:6-7) en met Paulus kwam er een 13e apostel op het toneel, door wie verrassend genoeg de volken rechtstreeks zouden worden aangesproken (d.w.z. zonder bemiddeling via Israël). De situatie na de opstanding is anders dan vóór de opstanding. Na de opstanding ontstaat er een geweldige dynamiek, die in het Nieuwe Testament gedetailleerd beschreven wordt.

Zoals we eerder zagen, ging het evangelie van Paulus niet over het “koninkrijk van de hemel”. Dit messiaanse koninkrijk stond centraal in Jezus’ verkondiging. Bij Paulus ging het echter om goed nieuws dat wees op het werk van God in Jezus. Het is niet simpelweg de voortzetting van wat Jezus ons in de evangeliën heeft verteld, maar er is een nieuwe boodschap naar voren gekomen. Het ging Paulus niet om het koninkrijk voor Israël, maar om het bereiken van de volken. Zijn dood, zijn begrafenis en uiteindelijk de opstanding stonden hierin centraal. Dit waren de belangrijkste kenmerken van de proclamatie. Er is veel veranderd!

Maar de wederopstanding kwam meteen onder vuur te liggen van sceptici. Sommigen ontkenden de opstanding (1Cor 15,12). Anderen beweerden later dat de opstanding “al voorbij” was (2Tim 2:18). In de eerste brief aan de Korintiërs wijdt Paulus een heel hoofdstuk aan de opstanding. Er zijn maar weinig onderwerpen die zoveel ruimte krijgen op een coherente manier. Dat is de kern voor de apostel. Degenen die de wederopstanding blokkeren hebben als het ware niets meer in handen. Hij schrijft:

“Want als de doden niet zijn opgewekt, is Christus ook niet opgewekt. Maar als Christus niet is opgewekt, is uw geloof niet en bent u nog in uw zonden. Dan zijn ook zij, die in Christus ontslapen zijn, verloren gegaan. Als we alleen voor dit leven onze verwachting op Christus hebben gevestigd, zijn we de beklagenswaardigste van alle mensen.”
1Cor 15:16-19

Meteen daarna maakt Paulus de opstanding van Christus de belangrijkste gebeurtenis met betrekking tot de voltooiing van God:

“Maar nu is Christus opgewekt uit de doden: de eersteling van hen die ontslapen zijn! Want omdat de dood door een mens kwam, komt de opstanding van de doden ook door een mens. Voor

• • • net als in Adam sterven ze allemaal,
    • zo zijn ook in Christus allen levend gemaakt

Maar elk in zijn eigen speciale afdeling:

1. 1. 1. de eersteling Christus,
      2. dan degenen die bij Christus horen, in Zijn aanwezigheid;
      3. dan de rest bij de voltooiing.”

1Cor 15,20-24

Paulus beschrijft hier een perspectief dat leidt naar het doel van “God die alles in allen wordt” (1Cor 15,28). Onderweg wordt de dood afgedaan als de laatste vijand (1Cor 15,26).

Afgezien van dit visioen zijn er een aantal opstandingen van individuen en kleine groepen in het Nieuwe Testament. Het is nog steeds niet het levend maken van alles waar Paulus het over heeft. Sommige opstandingen die in het Nieuwe Testament worden beschreven, zijn nu verleden tijd. Andere liggen in de toekomst.

Om de betekenis van de opstanding in de context van verkondiging te kunnen begrijpen, helpt het om onderscheid te maken tussen de termen “opstanding”, “opwekken” en “levend maken”. Wederopstanding en opwekking beschrijven hoe iemand wordt “gewekt” uit de slaap van de dood om vervolgens “op te staan”. Tot leven brengen gaat nog een stap verder. Het leven gevende kent “Christus als de eersteling” (1Cor 15,20), wat niet van toepassing is op een reguliere opstanding naar dit leven dat wij kennen. Christus werd levend gemaakt, d.w.z. buiten de macht van de dood. Hij is de enige die onsterfelijk is (1Tim 6,16). Dit is het vooruitzicht van het evangelie (1Cor 15:42-44; 1Cor 15:51-53; 2Tim 1:10).

Opstandingen in het Nieuwe Testament

Bij sommige opstandingen werden mensen teruggebracht naar dit leven. Ze werden opgewekt tot het “oude leven” en waren daarom weer sterfelijk. Dus Lazarus (Johannes 11) en anderen stierven twee keer.

De term “wederopstanding” wordt niet altijd gebruikt. Openb. 20:12 zegt bijvoorbeeld dat “de doden opstaan”. De doden kunnen echter niet blijven staan. Dit beschrijft hoe de doden zijn opgewekt en nu voor de Grote Witte Troon staan. Het woord “herrijzen” wordt hier niet gebruikt, alleen “staan”.

Hier is een lijst van direct vermelde opstandingen:

Alle mensen levend maken staat niet in deze lijst. Het komt later en wordt gedetailleerder beschreven door Paulus in 1Cor 15:20-28. Het levend maken van allen is “bij de voleinding”, zoals gezegd wordt. Dat God “alles in allen” kan worden heeft hiermee te maken. Verder dan dat komt niemand in de Bijbel. Dit is het doel waar alles op neerkomt als er staat dat alles “naar God toe” is (Rom 11:36).