Het gaat bijna hetzelfde met een levend geloof. Het leeft alleen als we het niet van horen zeggen hebben. Ook hier werkt niets zonder de persoonlijke ontmoeting. Ik kan met andere mensen over God praten, maar ik zou ook met God zelf moeten praten. Ik kan boeken over de Bijbel lezen, maar moet niet nalaten om de Bijbel zelf te lezen. Mijn poging is belangrijk, maar ik wil Gods Geest ook de ruimte geven om in mij opheldering en richting te geven.

Dat is een ervaring die we mogen hebben. De volgende bijbelpassages spreken ook op dezelfde manier:

“Ik had van horen zeggen van u gehoord, maar nu heeft mijn oog u gezien. Daarom verwerp ik mijn roddel en bekeer mij in stof en as.”
Job 42:5-6

“Wij geloven niet meer vanwege uw spreken, want wij hebben zelf gehoord en weten dat deze werkelijk de Redder van de wereld is.”
Johannes 4:41-42

«Wer an mich glaubt, wie die Schrift gesagt hat, aus seinem Leib werden Ströme lebendigen Wassers fliessen. Das sagte er aber von dem Geist, den die empfangen sollten, die …»
Johannes 7:37-39

De drie citaten staan in drie verhalen. Alleen de ontmoeting met God bracht Job tot de opmerkelijke uitspraak dat hij God tot dan toe waarschijnlijk alleen van horen zeggen had gekend. Maar nu heeft hij Hem gezien. De mensen van Samaria getuigen in de context van het tweede citaat: “En nog veel meer mensen geloofden vanwege zijn woord”. Deze hadden hem nu zelf gehoord. En in de context van het derde citaat staat: “Maar op de laatste, de grote dag van het feest, stond Jezus en riep, zeggende: Indien iemand dorst heeft, die kome tot Mij en drinke .Die in Mij gelooft, gelijk als de Schrift gezegd heeft, …”. Dit is de persoonlijke uitnodiging.

Niet langer van horen zeggen, maar een directe ontmoeting – dat is wat we willen. Dat is het vooruitzicht als we ons tot Hem wenden. Dat wens ik jou en mij elke dag toe.