We leven in verwachting. Deze verwachting kan in tegenspraak zijn met de huidige situatie. De gelovige heeft een vertrouwen dat verder kijkt dan wat er gebeurt. Hij herkent geestelijk, kijkt vooruit, ook al is het tot nu toe niet tastbaar. Wij leven – net als de rest van de wereld – in afwachting van een toekomstige bevrijding (Rom 8:18-25).

Deze verwachting maakt een bevestiging van het leven mogelijk door het leven in een grotere context te zien (Ps 18:20). Gods werk is inbegrepen. De communie wordt gevierd en de Bijbel wordt gezien als de basis voor visie en bemoediging. Ware ontmoeting troost en vermaant. Er is een vooruitzicht op vervulling van de verwachting. Dat is wat aanmoediging beoogt.

Beloven (gr. paraklêsis) of toekennen (gr. parakaleo) is letterlijk “roepen naast” of “wegroepen”. Het is alsof je opzij wordt geroepen zodat er een vertrouwensgesprek kan plaatsvinden. Bemoediging is niet voor de massa, maar iets voor jou en mij persoonlijk dat alleen kan plaatsvinden weg van het lawaai. We kunnen iemand belonen of zelf beloond worden. Het gaat altijd om een aanmoediging met betrekking tot het essentiële. Of dit op een vermanende of troostende manier gebeurt, hangt af van de context.

Paulus schrijft bijvoorbeeld in Efeziërs:

“Ik spreek nu tot u – ik, de gebondene in de Heer, de roeping waardig waartoe u geroepen bent, met alle nederigheid en zachtmoedigheid, elkaar verdragend in liefde met geduld.”
Ef 4:1-2

Hoewel hij zelf een “gebondene” (gevangene) is, spoort Paulus hier de ontvangers van de brief aan om hun roeping te leven, met een levensstijl die gekenmerkt wordt door liefde. Paulus trekt geen conclusies van zichzelf naar anderen, maar herinnert ons aan wat God heeft gedaan en nog steeds doet.

In zijn brief aan de Kolossenzen spreekt de apostel hierover,

“Opdat hun harten gegeven worden, en zij verenigd worden in liefde, en in alle rijkdom van volle verzekerdheid van inzicht, tot de kennis van het geheimenis van God en van de Vader Christus, in wie alle schatten van wijsheid en kennis verborgen zijn.”
Kol 2:2-3

De harten zijn bekroond! Paulus nodigt ons uit om met onze hele menselijkheid binnen te gaan in de werkelijkheid van God, waar – in Christus – alle schatten van wijsheid en kennis verborgen zijn. Bemoediging vindt plaats waar we ons bezighouden met deze rijkdom en deze dialoog. Dat mogen we. We kunnen dit doen omdat deze geheimen niet langer voor ons gesloten zijn, maar aan ons geopenbaard zijn. Het is een mysterie, het mysterie van geloof. Mensen, aangeraakt door Gods aanwezigheid, vinden zichzelf terug in een nieuwe realiteit.

Aanmoediging is wederzijds. Het is een dienst die we voor elkaar kunnen verrichten. Het gaat niet om uitgesponnen theologie of ingewikkelde gedachten. Het gaat om de zekerheid van het hart, in vertrouwen en verwondering over Gods werkelijkheid. Laat de God van de bemoediging (Rom 15:5) je bemoedigen in gesprekken, ook door de bemoediging van de Schriften (Rom 15:4).

Kom, stap uit het lawaai, ga een vertrouwensvolle dialoog aan.