Hoe het pseudoniem “Kernbeisser” tot stand kwam

Hoe is het allemaal begonnen? Dat was al vóór sociale media. Het pseudoniem “Kernbeisser” stamt uit 2003, toen sociale media nog niet bestonden en de zomer het ene na het andere warmterecord opjoeg. Wekenlang lagen de temperaturen boven de 30 °C. Het was te warm om buiten iets te doen en afkoeling was moeilijk te vinden. Die zomer registreerde ik me op een christelijk forum om ideeën uit te wisselen met andere mensen. Als pseudoniem koos ik de “Kernbeisser”, een prachtige vogel wiens naam samenvat wat belangrijk voor me is.

Op dit forum heb ik in de loop der jaren meer dan 3000 vragen, antwoorden en gedetailleerde berichten geschreven. Ik ben daar al heel lang niet meer actief geweest. Wat echter opwindend was, was de uitwisseling, zowel met degenen die er net zo over denken als met degenen die er anders over denken. Toen ontdekte ik tijdens het schrijven: Het vergt oefening om een goed gesprek te voeren. Ik realiseerde me ook snel dat het hebben van een eigen mening sterke reacties kan oproepen. De jarenlange ervaring op dit forum heeft me een paar dingen geleerd die later handig zijn geweest voor sociale media. Ik heb vooral geleerd om afstand te nemen als dat nodig is.

Plotseling ging meer dan de helft van alle bijdragen “verloren”. Ik besloot toen mijn eigen website te beginnen om de problemen op te lossen. Dit werd de Kernbeisser website, waar later het Kernbeisser YouTube kanaal aan werd toegevoegd. Het is dus een privé-initiatief en is niet gebonden aan een kerk of aan een bepaalde visie. Ik word niet betaald voor dit werk, maar een kleine en fijne gemeenschap steunt het project, wat veel dingen makkelijker maakt (dank jullie wel!). Het is een kostenintensief en vooral tijdrovend project en sommige dingen kunnen alleen worden geïmplementeerd met ondersteuning. De ondersteuning helpt me ook om wat reguliere werktijd vrij te maken voor het project. Concreet gaat het erom zoveel mogelijk te doen met de bestaande middelen. Het modereren van commentaren is bijvoorbeeld bijzonder verraderlijk en tijdrovend gebleken. Dit heeft invloed op de aanwezigheid op sociale mediaplatforms.

Beperking tot de essentie

Hoe kan de outreach zo ontworpen worden dat zoveel mogelijk mensen ervan profiteren? Het korte antwoord is: “Verminder tot het maximum! (“Verminder tot het maximum!”). Hoe bereik je de grootst mogelijke impact? Het vereist aan de ene kant een duidelijke visie en idee van wat je wilt doen en opbouwen, en aan de andere kant de moed om minder belangrijke dingen op te geven. Formaten en ideeën worden ook getest en later losgelaten als de inspanning niet in verhouding staat tot het resultaat.

Jaren geleden was er een Facebookpagina voor Kernbeisser. Facebook heeft het bereik beperkt en alleen een grote financiële inspanning had daar een verschil kunnen maken. Dat is het bedrijfsmodel van Facebook. Zodra dat duidelijk werd, sloot ik de pagina.

Het verhaal met Twitter is anders. Er was al jaren een Kernbeisser-account op Twitter. Het was makkelijk om daarover te praten. Sinds het platform laatst werd gekocht, was er niet alleen pure chaos, maar ook antisemitisme, extreem-rechtse ideeën, complottheorieën en dergelijke vierden hoogtij. Het platform is binnen een paar weken zo radicaal ten kwade veranderd dat ik besloot om alle Twitter-accounts in te trekken(Twittertakeover: How the Musk Acquisition Became a Launchpad for Gen-Z Neo-Nazis, Ye, and Widespread Anti-Semitism ).

Een account hebben op een platform is niet genoeg. Er moet ook goed voor worden gezorgd. Een gesprek wil gevoerd worden, commentaren willen en moeten gemodereerd worden, de uitwisseling moet alle lezers dienen om op te bouwen. Dit is geen gemakkelijke taak. Het gaat mijn mogelijkheden qua tijd en financiën te boven. Er is moed voor nodig om je te beperken tot de essentie.

De valkuilen van sociale media

Op sociale mediaplatforms geldt waarschijnlijk ook het gezegde “als je voor alles openstaat, ben je er nog niet”. Er is een gezonde hoeveelheid openheid voor nodig, maar je kunt snel verstrikt raken in eindeloze discussies. Dit is meestal niet bevorderlijk voor een goede uitwisseling. Het is niet omdat ik iets schrijf dat ik overal een antwoord op heb, of alles moet beantwoorden. Zulke soberheid gaat soms verloren in de dagelijkse routine van sociale media. Niet alles is haalbaar en niet alles moet gedaan worden. Daarom stond op deze website (kernbeisser.ch) het commentaar altijd uit. Hetzelfde geldt voor het Kernbeisser YouTube-kanaal. Ik sta niet alleen in deze beslissing – veel mensen doen hetzelfde.

Met een beperkte openheid is het primaire doel om afstand te nemen van zelfingenomen voorstellingen, arrogantie en laster. Het debat is wenselijk, maar niet onder ongezonde omstandigheden. Veel mensen bewegen zich anoniem op sociale media. Dit brengt sommigen in de verleiding om zonder fatsoen neerbuigend, neerbuigend en arrogant tegen anderen te praten. Jullie kennen elkaar niet, dus wat maakt het uit? Aangezien mijn website en YouTube-kanaal over religieuze onderwerpen gaan, onthult dit – heel logisch – de duistere kant van sommige religieuze ideeën. Is dat wat ik wil in de commentaarkolommen? Natuurlijk niet.

Een gezonde gesprekscultuur

Afbakening is noodzakelijk en moet deel uitmaken van een gezonde gesprekscultuur vandaag de dag, vooral op het internet. Degenen die zich uiten via tekst of video op het internet kunnen de wind van voren krijgen. Zoals we weten is het veel gemakkelijker om ergens tegen te zijn dan om zelf iets positiefs in gang te zetten. Ik heb vorig jaar een paar artikelen over dit fenomeen geschreven:

• “Leven met tegenstrijdigheid
• “Whataboutism in theologische geschillen“.

Veel dingen op sociale media zijn verrijkend. Sommige dingen moet je doorstaan. Je hoeft het niet met alles eens te zijn. Er zijn echter grenzen aan wat ik mezelf en andere lezers aandoe. Het gaat over gezonde grenzen en mijn energie bij voorkeur gebruiken voor positieve dingen, om dingen op te bouwen. Dit is een bewuste keuze, ten gunste van betere posts, video’s en uiteindelijk tot beter delen.