Wat eerst komt heeft betekenis. Voor velen komt werk op de eerste plaats, of plicht. Voor anderen staan persoonlijke uitdagingen centraal. Misschien word je geconfronteerd met een uitdagend werkstuk en vraag je je af hoe het zou kunnen lukken. Of je staat voor een belangrijke vergadering en je denkt na over hoe je het gesprek moet beginnen. Wat we ook doen, we doen het met een bepaalde houding. In deze houding stellen we prioriteiten. We gaan op een bepaalde manier te werk, misschien veeleisend of nieuwsgierig, vol vreugde of met tegenzin. Hoe worden deze prioriteiten gesteld? Stellen we bewust prioriteiten aan onze houding?
Dankbaarheid eerst
Als we nadenken over prioriteiten in ons leven, worden we getroffen door wat Paulus schrijft aan de gemeente in Rome:
“Ten eerste dank ik mijn God door Jezus Christus omwille van u allen …”
Rom 1:8 (Schlachter 2000)
Dankbaarheid is hier prioriteit nummer één. Zo begint Paulus een bijzonder lange brief. Hij kent de gemeente in Rome aan wie de brief is gericht nog niet persoonlijk. Hij verlangt ernaar om de kerk op een dag te bezoeken (Rom 1:11).
Voordat hij ingaat op de vele belangrijke onderwerpen die hij in deze brief behandelt, begint de apostel met dankzegging.
Ik dank mijn God …
“Eerst dank ik mijn God …” Dat is het begin en meteen een specificatie. In Paulus’ lijst van prioriteiten legt hij hier duidelijk de nadruk op. Erkenning komt op de eerste plaats. En hij dankt de Romeinen niet, maar hij dankt zijn God voor de Romeinen en waarvoor zij in geloof leefden. Hierin betrekt hij het hele publiek in Rome. Hoewel hij nog nooit in Rome is geweest en slechts een paar mensen in de kerk kent (Rom 16), dankt hij hen nu al allemaal. Dit is de uitdrukking van een houding die er helemaal voor gaat, die de hele gemeenschap voor ogen heeft.
In de volksmond wordt gezegd dat “dankzegging ons beschermt tegen wankelen”. Dit is inderdaad waar, want dankzegging richt ons innerlijke oog, ons hart, op de goede dingen. Zo geven we bewust vorm aan ons leven.
Als we iets goeds willen doen voor onszelf, onze medemensen en ons geloofsleven, kunnen we altijd eerst aan dankzegging denken. Dit is heel praktisch omdat het ons leven verandert. Wat Paulus hier zelf laat zien, laat hij ook zien als de weg voor de Romeinen. Voortbouwend op de verkondiging van het evangelie komt de apostel in de hoofdstukken 12 tot en met 16 te spreken over de manier van leven. Hier wordt de impact van het Goede Nieuws voor ons dagelijks leven samengevat. De apostel schrijft:
“En wordt niet gelijkvormig aan deze wereld, maar wordt veranderd door de vernieuwing van uw denken, opdat gij moogt beproeven wat de wil van God is: die goed, welgevallig en volkomen is.”
Rom 12:2
Laat je transformeren! Zo nodigt Paulus de Romeinen uit om deel te nemen aan een proces van vernieuwing. Of zoals het in de Concordant staat: “… veranderd worden door de vernieuwing van je denken”.
Een verbouwing is zoiets als het opnieuw inrichten van het huis. Het moet anders worden beleefd in hetzelfde huis. Het zou beter zijn om erin te wonen. Er moet een dagelijkse dienst in zijn.
In veel van zijn brieven gaat Paulus vooraf aan gebed, en daarin vaak aan dankzegging (1Cor 1:4 2Cor 1:3, Ef 1:3 en Ef 1:15-23, Phi 1:3, Col 1:3-6, Col 1:12-14, 1Th 1:2-3, 2Th 1:3 en 2Th 1:11-12, 1Tim 1:12 en 1Tim 1:17, 2Tim 1:3-5). Deze voorbeelden kunnen ons laten zien hoe belangrijk het is voor een gezond spiritueel leven om dankbaarheid een hoge prioriteit te geven.
En waarom testen we dat niet gewoon, bijvoorbeeld vandaag? Allereerst bedankt …
