Het twaalfde hoofdstuk van Romeinen gaat over de implicaties van het onderwijs uit de voorgaande hoofdstukken. Paulus is toegewijd aan de implementatie van zijn evangelie (Rom 2,16; Rom 16,25) binnen de kerk. Alle onoprechtheid en vervalsing van oprechte liefde zou nu voorbij moeten zijn.

Wat wil Paulus bereiken met de kerk in Rome en hoe zou dit beschreven kunnen worden? Het gaat in de eerste plaats om een houding. Daarom gaat het volgende gedeelte over deze ongeveinsde liefde in saamhorigheid. Op deze manier kan de mate van geloof die God aan ieder van ons geeft (Rom 12:3-8) tot volle ontwikkeling komen in ieder van ons. Het gaat er niet om hoe we iets van elkaar eisen, maar hoe we elkaar kunnen bemoedigen in een leven dat God welgevallig is.

De houding van liefde

Hoe we met elkaar omgaan wordt gevormd door onze houding. De houding is nog steeds niet de handeling, maar een voorwaarde ervoor, het moet er niet uitzien als “toevallig”. Een houding van liefde uit zich in oprechte liefde. Nergens zal dit duidelijker zijn dan in de saamhorigheid van de gemeenschap. Net zoals Paulus de levenswijze in hoofdstuk 12 behandelt, was hij eerst bezig met het individu (Rom 12:1-2), daarna met de gemeenschap met elkaar (Rom 12:3-8).

Dit is waar Paulus het nu over heeft:

“Laat de liefde ongeveinsd zijn!”
Rom 12:9

Dit moet worden gelezen als een kop boven de huidige sectie. Paulus begint meteen met het belangrijkste. De gemeenschap moet eerst door een ongeveinsde liefde in stand worden gehouden. Elders schrijft Paulus dat geloof effectief wordt door liefde (Gal 5:6). Hier in de Brief aan de Romeinen gaat het ook over effectiviteit. Door liefde wordt geleefd wat betekenis heeft. Liefde is een essentieel kenmerk van levend geloof. Liefde is de uitvoering van het evangelie. Het moet echt zijn. Liefde moet ongeveinsd zijn.

Negatieve voorbeelden

Hypocrisie spreekt van een negatieve impact. Hypocrisie is geen uitzondering in religieuze kringen. Jezus wees hier al op toen hij grieven zag onder de religieuze groepen van zijn tijd:

“Maar ik zeg u … Als u aalmoezen geeft, laat dan geen trompet voor u schallen, zoals de huichelaars doen in de synagogen en op straat, opdat zij door de mensen verheerlijkt worden.”
Mt 6,2. Zie ook Mt 6:5 en Mt 6:16.

De hypocrieten doen iets, maar niet met de juiste intentie. Ze doen het zodat ze zelf verheerlijkt worden. De focus ligt niet op de persoon in nood, maar op zichzelf. Men zoekt eer bij andere mensen. Hypocrisie verbergt uiteindelijk de echte ontmoeting en zet kijkers op een vals spoor. Er is een tegenstelling tussen innerlijke houding en manier van leven.

Hypocrisie verbergt zich uiteindelijk voor de echte ontmoeting.

Jezus richt zich ook rechtstreeks tot de huichelaars:

“Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars! Jullie zijn als witgekalkte graven, die van buiten mooi versierd lijken, maar van binnen gevuld zijn met doodsbeenderen en alle onreinheid. Zo lijken jullie ook rechtvaardig voor de mensen aan de buitenkant, maar aan de binnenkant zijn jullie vol huichelarij en wetteloosheid.
Mt 23,27-28

Hoe volledig menselijk te blijven

Maar hypocrisie is ook inherent aan mensen in het algemeen. Paulus schrijft aan Timoteüs over de tijden die komen gaan:

“Maar de Geest zegt uitdrukkelijk dat in de volgende perioden sommigen van het geloof zullen afvallen omdat zij aandacht hebben voor misleidende geesten en de leer van demonen. Zulken hebben door huichelarij in leugenachtige woorden hun eigen geweten geschroeid als met een brandijzer; zij verbieden te trouwen en gebieden zich te onthouden van spijzen die God geschapen heeft om met dankzegging door de gelovigen genuttigd te worden…”
1Tim 4,1-3

Wie hypocriet is, speelt met zijn eigen geweten. Ze zouden hun eigen geweten geselen als met een brandijzer”, schrijft de apostel. Hypocrisie maakt ongevoelig. Of met andere woorden: mededogen lijdt, empathie. Daarom is het eerste wat in onze tekst van vandaag staat: “Laat de liefde ongeveinsd zijn”. Zodat we volledig menselijk blijven. Zodat we niet verhinderen dat ons geloof actief en effectief wordt.

Effectiviteit van liefde

Liefde wordt effectief door duidelijke acties:

“Weest zij die het kwade verafschuwen en zich aan het goede vasthouden!
Wees in broederlijke vriendschap warm verbonden met elkaar
Elkaar meer respecteren in eerbied
niet aarzelen in ijver
in de geest vurig
De meester dienen als slaven
vol vreugde in afwachting
volharden in beproeving
volharden in gebed
Bijdragen aan de noden van de heiligen
Gastvrijheid najagen”.
Romeinen 12:9-13

Al deze dingen kunnen alleen worden geïmplementeerd door dagelijkse beslissingen. Dit is heel praktisch. Maar het gaat zeker niet alleen om sociale betrokkenheid. Kunnen er nog meer elementen worden afgelezen uit de lijst hier? Waar gaat het over? Hoe en waar bewijst ons geloof zichzelf?

Verdieping

  • Van Adolf Heller komt de uitspraak (in mijn woorden): “Liefde is het besluit om samen te leven”. Bespreek.
  • Hoe verschilt liefde van gevoel? En waar overlappen ze elkaar?
  • Hoe wordt liefde effectief?
  • Waar moet theologie naartoe leiden? Wat is de taak van doctrine en theologie met betrekking tot de manier van leven? Redenen.