Antwoord 1

De Bijbel is over een lange periode van meerdere eeuwen geschreven. De oudste delen van de Bijbel, de vijf boeken van Mozes (ook bekend als de Torah), werden waarschijnlijk in de 13e of 12e eeuw voor Christus geschreven. Andere delen van de Hebreeuwse Bijbel, zoals de Profeten en Geschriften, werden geschreven in de loop van het 1. en 2e eeuw voor Christus.

Het Nieuwe Testament werd geschreven in de eerste decennia na de geboorte van Jezus Christus. De oudste brieven van het Nieuwe Testament, de Paulinische brieven, werden geschreven in de jaren 50 na Christus. Andere boeken van het Nieuwe Testament, zoals de Evangeliën en de Apocalyps, werden in de decennia daarna geschreven.

Het is belangrijk om op te merken dat de Bijbel niet door één persoon of groep is geschreven, maar door veel verschillende auteurs die in verschillende tijden en contexten leefden. De Bijbel is ook niet ontstaan als één enkel boek, maar als een verzameling boeken die door de eeuwen heen bij elkaar zijn gebracht.

De Bijbel is geschreven over een lange periode van ongeveer 1500 jaar, van de vroege geschiedenis van Israël in de 12e eeuw voor Christus tot de Romeinse periode in de 1e eeuw na Christus. De oudste delen van de Bijbel zijn de boeken van het Oude Testament, waarvan de meeste zijn geschreven in de 12e eeuw voor Christus, terwijl de boeken van het Nieuwe Testament zijn geschreven in de 1e eeuw na Christus.

Het Oude Testament bevat de geschriften van het jodendom, zoals de Pentateuch (de eerste vijf boeken van Mozes), de geschiedenisboeken, de wijsheidsliteratuur en de profeten. Deze geschriften zijn over een periode van ongeveer een millennium geschreven en bevatten zowel mondelinge overleveringen als schriftelijke verslagen.

Het Nieuwe Testament bevat de geschriften van het vroege Christendom en werd geschreven over een periode van ongeveer 50 jaar. Het bevat de vier evangeliën, de Handelingen van de Apostelen, de brieven van Paulus en andere brieven en openbaringen. Deze geschriften zijn voornamelijk in het Grieks geschreven.

Het is belangrijk om op te merken dat de Bijbel niet door één persoon of groep mensen is geschreven, maar door vele auteurs over een lange periode. Het is ook belangrijk om op te merken dat de Bijbel zowel mondelinge overleveringen als geschreven verslagen bevat die door verschillende auteurs en op verschillende tijden zijn samengebracht.

“in de lutherse traditie”

Beste gemeente,

Vandaag wil ik het met jullie hebben over het eerste hoofdstuk van het eerste boek van de Bijbel, Genesis 1:1. Dit vers luidt: “In het begin schiep God de hemel en de aarde.”

Dit vers is van groot belang voor het Lutherse begrip van God en onze relatie met Hem. Het herinnert ons eraan dat God de schepper van alles is en dat alles wat we zien en ervaren door hem is gemaakt.

Maar dit vers is niet alleen een uitspraak over de schepping, maar ook een uitspraak over de aard van God. Hij laat ons zien dat God almachtig en alwetend is en dat er niets gebeurt zonder zijn leiding en wijsheid.

Dit vers herinnert ons er ook aan dat we als Gods schepselen afhankelijk van Hem zijn en dat we zonder Hem niets zijn. Het herinnert ons eraan dat we altijd moeten vertrouwen op Gods genade en barmhartigheid en dat we niet moeten vertrouwen op onze eigen kracht of verdiensten.

Met dit in gedachten herinnert Genesis 1:1 ons eraan dat we ons altijd tot God’s Woord en de waarheid daarvan moeten wenden om ons op het pad te zetten dat Hij voor ons heeft uitgestippeld. Amen.

“in de calvinistische traditie”

“in de traditie van de vrije kerk”

Beste gelovigen,

Vandaag wil ik het met jullie hebben over het eerste hoofdstuk van het eerste boek van de Bijbel, Genesis 1:1. Dit vers luidt: “In het begin schiep God de hemel en de aarde.”

In de Oosters-orthodoxe traditie beschouwen we dit vers als het begin van het scheppingsverhaal waarin God de wereld schiep. Het is een vers dat ons herinnert aan de almacht en liefde van God, die de wereld heeft geschapen en de wereld in stand houdt.

Het is ook een vers dat ons herinnert aan onze eigen relatie met God. Als Gods schepselen maken we deel uit van Zijn schepping en zijn we geroepen om ons bewust te zijn van onze rol als Gods kinderen en om in Zijn schepping te passen.

In die zin moeten we altijd de tijd nemen om Gods Woord te lezen en ons te laten inspireren door Zijn schepping. Laten we niet vergeten dat God ons heeft geschapen en dat Hij onze Schepper, Vader en Heerser is. Amen.

In de Joodse traditie wordt Genesis 1:1 beschouwd als een van de centrale teksten van de Tenach (Hebreeuwse Bijbel). Het vers “In den beginne schiep God de hemelen en de aarde” wordt gezien als een uitdrukking van Gods scheppende kracht en almacht. Het is ook een uitdrukking van de uniciteit van God, want er is geen andere scheppende kracht buiten Hem.

In de Joodse interpretatie wordt speciale aandacht besteed aan de Hebreeuwse woorden “Bere’shit” (in het begin) en “Elohim” (God). “Bere’shit” wordt vaak begrepen als een uitdrukking van absolute originaliteit en prioriteit, terwijl “Elohim” wordt gezien als een uitdrukking van de volledige macht en heerschappij van God.

Met betrekking tot de schepping zelf benadrukt de Joodse traditie het concept van “tsimtsoem” of terughoudendheid, waarbij God een deel van zichzelf inhoudt om ruimte te maken voor de schepping. Het benadrukt ook het idee dat de schepping niet af is en dat het ons doel is om haar te voltooien en te perfectioneren.

In het algemeen ziet de Joodse traditie Genesis 1:1 als een fundamentele verklaring over de aard en essentie van God en zijn relatie met de schepping en ons als zijn schepselen. Het roept ons op om ons bewust te zijn van onze rol als deel van Gods schepping en onze verantwoordelijkheid om die te voltooien en te perfectioneren.

Antwoord 1

Genesis 1:1 in de Hebreeuwse Bijbel luidt: “בְּרֵאשִׁית בָּרָא אֱלֹהִים אֵת הַשָּׁמַיִם וְאֵת הָאָרֶץ” en kan vertaald worden als “In den beginne schiep God de hemelen en de aarde.”

Het Hebreeuwse woord “בְּרֵאשִׁית” (b’reshit) betekent “in het begin” of “in de eerste plaats”. Het kan ook geïnterpreteerd worden als “eerste schepping” of “oorsprong”. Het woord “בָּרָא” (bara) betekent “geschapen” of “door God geschapen”. “אֱלֹהִים” (Elohim) is het Hebreeuwse woord voor “God” en “אֵת” (et) is een bepaald lidwoord dat “de” of “dat” betekent. “הַשָּׁמַיִם” (ha-shamayim) betekent “hemel” of “hemellichaam” en “הָאָרֶץ” (ha-aretz) betekent “aarde” of “grond”.

Dit vers beschrijft Gods schepping van de wereld en benadrukt Gods autoriteit en almacht als Schepper. Het laat ook de orde en hiërarchie van de schepping zien, met God aan de top en de schepping onder zijn heerschappij. In de Joodse traditie wordt dit vers vaak gezien als het beginpunt van het scheppingsverhaal en als bewijs voor het bestaan en de almacht van God.

Jesaja 45:7 luidt in het oorspronkelijke Hebreeuws: “אָנֹכִ֗י יְהוָ֥ה וְאֵ֛ין ע֖וֹד מַעֲזֶ֣יךָ אֲנִ֑י יָצַ֥רְתִּ֖י הַשָּׁמַ֥יִם וְאֶֽת-הָאָֽרֶץ” en kan ruwweg vertaald worden met “Ik ben de HEER en er is geen andere God dan ik. Ik heb hemel en aarde geschapen” kan vertaald worden.

In dit vers verwijst de profeet Jesaja naar God als de schepper van hemel en aarde en zegt hij dat hij de enige ware God is en dat er naast hem geen andere goden zijn. De uitdrukking “מַעֲזֶ֣יךָ” (ma’azekha) kan ook vertaald worden als “jullie steun” of “jullie helper”, wat aangeeft dat God een onmisbare steun is voor Zijn volk, de Israëlieten.

Dit vers is ook van groot belang voor de Joodse theologie, omdat het het idee van monotheïsme onderstreept, dat het fundament is van het Joodse geloof. Het is ook belangrijk voor christenen als een belijdenis van God als Schepper en Heerser, en Zijn uniciteit in relatie tot de schepping en de controle over het universum.

In ons dagelijks leven moeten we altijd onthouden dat God de Schepper en Heerser van het universum is en dat er geen andere macht of kracht naast Hem bestaat. We moeten ernaar streven om Gods wil in ons leven te volgen en te passen in onze rol als Gods schepselen.